kepercayaan kepada tuhan

Kepercayaan kepada Tuhan   

Rukun negara yang pertama...KEPERCAYAAN KEPADA TUHAN

Setelah peristiwa tragedi 13 Mei 1969, MAGERAN ataupun Majlis Gerakan Rakyat telah duduk berbincang dan sepakat membentuk Rukun Negara Malaysia yang menjadi asas tonggak ideologi negara kita. Ia nya telah di bentuk hampir setahun selepas tragedi 13 Mei itu, iaitu 31 Ogos 1970.

Intipati Rukun Negara

KEPERCAYAAN KEPADA TUHAN

KESETIAAN KEPADA RAJA DAN NEGARA

KELUHURAN PERLEMBAGAAN

KEDAULATAN UNDANG-UNDANG

KESOPANAN DAN KESUSILAAN

Kepercayaan kepada Tuhan di tempat yang pertama?

Ya, menjadi tanda tanya pula, kenapa KEPERCAYAAN KEPADA TUHAN diletakkan di tempat yang pertama didalam susunan Rukun Negara kita?
Para ahli MAGERAN telah mengkaji dengan teliti betapa rakyat di Negara kita ini terdiri daripada pelbagai kaum mahupun anutan agama yang berbeza. Mereka sedar akan kepelbagaian ini dan itu mungkin telah mendorong mereka untuk meletakkan kepercayaan kepada Tuhan menjadi asas kepada keharmonian rakyat di negara kita ini.
Kita sedia maklum bahwa perlembagaan persekutuan telah memperuntukkan agama Islam sebagai agama rasmi negara kita, tetapi dalam masa yang sama agama dan kepercayaan-kepercayaan lain boleh diamalkan dengan aman dan tenteram.

Kenapa Percaya kepada Tuhan?

Ahli-ahli MAGERAN menyedari betapa pentingnya prinsip kepercayaan kepada Tuhan ini. Ini telah mendorong mereka meletakkannya sebagai prinsip yang pertama yang harus ada pada mana-mana rakyat Malaysia.
Setiap agama mahupun kepercayaan-kepercayaan yang ada di negara kita boleh mempengaruhi dan membentuk keperibadian seseorang itu. Ketiadaan pegangan agama yang kuat boleh meruntuhkan keperibadian seseorang itu dan secara langsung boleh menggugat bangsa dan mahupun negara. Setiap agama yang diamalkan di negara kita ini mengajar penganutnya memberi sepenuh kepercayaan kepada Tuhan yang mereka sembah itu. Kepercayaan kepada Tuhan yang tidak berbelah bahagi itu akan menjadikan sesorang itu mempunyai rasa Hormat baik kepada orang lain mahupun dirinya sendiri. Ini menjadikan masyarakat kita hidup di dalam aman dan damai. Sebagai bukti, sehingga sekarang kita hidup dengan aman dan saling menghormat-hormati terhadap satu sama lain walaupun dengan perbezaan yang ada.

Letakkan Tuhan ditempat yang pertama...

Dalam hidup seharian kita juga, seharusnya kepercayaan kepada Tuhan diletakkan di tempat yang pertama. Kerana terbukti, apabila negara kita meletakkan prinsip Kepercayaan Kepada Tuhan di tempat yang pertama di dalam rukun Negara kita, rakyat Malaysia telah menerima kesannya. Kesan yang baik di mana rakyat di negara kita "diberkati" dengan hidup yang aman dan damai.
Apatah lagi kalau masing-masing peribadi kita percaya kepada Tuhan yang kita sembah dengan segenap hati, sudah pasti hidup kita sendiri dan orang lain yang ada disekitar kita akan hidup dalam harmoni.

Apa akan berlaku kalau Tidak percaya kepada Tuhan?

Persoalan ini "sesamamu" tinggalkan kepada kita untuk kita sama-sama renungkan. Apa yang bakal berlaku kepada peribadi mahupun negara kita kalau "kepercayaan kepada Tuhan" tidak diletakkan di tempat yang pertama di dalam hidup seseorang itu?
Sebagai contoh...Isu pembuangan bayi, Pembunuhan kejam, Penderaan kanak-kanak, Penderaan amah, Ragut, Rasuah, penindasan yang lemah, pemandu yang cuai di jalan raya, dan banyak lagi. Ini adalah sebilangan kecil perkara yang berlaku di negara kita oleh mereka yang MUNGKIN meletakkan kepercayaan kepada Tuhan di tempat yang salah dalam hidup mereka...

Percayalah kepada TUHAN, dengan segenap hati mu, dan janganlah bersandar kepada pengertian mu sendiri...proverb 3:5

Sistem Kepercayaan dan Agama

 

Pengenalan

Setiap manusia di dunia ini boleh dikatakan mempunyai kepercayaan kepada agama. Menurut kamus, agama bermaksud “segenap kepercayaan kepada tuhan atau dewa-dewi serta dengan kewajipan-kewajipan yang bertalian dengan kepercayaan itu”. Agama mempunyai kaitan yang sangat rapat dengan ajaran. Dengan kepercayaan kepada agama, manusia sanggup berkorban untuk mempertahankan agama mereka. Kesemua agama pada amnya menyampaikan ajaran yang baik seperti disiplin diri, keamanan serta kebaikan. Terdapat jenis kepercayaan iaitu agama yang berunsurkan kepercayaan ketuhanan dan agama kebudayaan yang berkembang daripada falsafah bangsa-bangsa yang menganutinya.

 

Islam

Agama Islam disebarkan di Tanah Arab kira-kira 1400 tahun dahulu. Sebelum kedatangan Islam, orang Arab menganut pelbagai agama dan kepercayaan. Mereka dikenali sebagai masyarakat Jahiliah. Agama Islam diwahyukan oleh Allah kepada Nabi Muhammad di Gua Hira pada tahun 610M. Ajaran agama Islam ini mendapat tentangan hebat daripada kaum Quraisy di Mekah. Mereka menentang ajaran agama Islam kerana mereka masih berpegang teguh kepada amalan dan kepercayaan nenek moyang dan penyembahan berhala.

          Dua aspek penting yang terkandung dalam agama Islam ialah :

a.         Akidah – kepercayaan manusia terhadap Allah

b.         Syariah – undang-undang dan hokum Islam yang terkandung dalam al-Quran dan Sunnah (Hadith)

Al-Quran ialah sabda-sabda Allah yang suci dan diwahyukan kepada Nabi Muhammad dan Sunnah ialah sabda-sabda Nabi Muhammad yang ditulis secara mutawatir dalam al-Quran.

          Ajaran Islam berasaskan 5 Rukun Islam dan 6 Rukun Imam iaitu :

Rukun Islam

a.         Syahadah – mengucapkan 2 kalimah syahadah iaitu : tiada Tuhan melainkan Allah dan Nabi Muhammad itu pesuruh Allah

b.         Solat – menunaikan sembah 5 waktu sehari semalam

c.         Zakat – orang Islam diwajib memberi zakat kepada orang yang miskin

d.         Puasa – mewajibkan berpuasa pada bulan Ramadan

e.         Menunaikan fardu haji ke Mekah bagi orang yang mampu

Rukun Imam

a.         Percaya kepada Allah

b.         Percaya kepada Malaikat

c.         Percaya kepada Kitab-kitab Allah

d.         Percaya kepada nabi dan rasul

e.         Percaya kepada hari kiamat

f.           Percaya kepadaqadak dan qadar

Agama Islam akhirnya tersebar luas ke Asia Tenggara, Asia Barat dan Eropah.

 

Kristian

Agama Kristian bermula di Palestin kira-kira 2000 tahun dahulu. Menurut orang Kristian, pengasasnya ialah seorang daripada keturunan Bani Israel yang bernama Jesus Christ iaitu Nabi Isa. Nabi Isa dilahirkan di Bandar Bethlehem di selatan Palestin. Semasa berusia 30 tahun Nabi Isa menerima wahyu daripada tuhan dan kemudian menyebarkan ajarannya. Beliau menggunakan cerita-cerita mudah (parables) yang mempunyai nilai-nilai moral. Beliau dikatakan mempunyai kuasa mukjizat untuk menyembuh orang yang sakit dan cacat, memulihkan penglihatan orang buta dan menghidupkan orang yang mati.

          Ajaran Nabi Isa mendapat tentangan hebat daripada paderi dan pembesar Bani Israel. Mereka berasa iri hati kerana Bani Isa menjadi seorang yang termasyhur dan mempunyai banyak pengikut. Mereka membuat rancangan untuk menghapuskan Nabi Isa. Atas tuduhan menyebarkan agama palsu (bidaah) dan mendakwa dirinya sebagai anak tuhan, Nabi Isa dihukum salib sampai mati pada 33M. Menurut kepercayaan Kristian, Nabi Isa telah bangkit semula selepas 3 hari dan dinaikkan ke syurga. Ajaran Nabi Isa disebarkan oleh pengikutnya di seluruh Empayar Rom tetapi mendapat tentangan hebat daripada maharaja Rom seperti Pontius Pilate. Walau bagaimanapun, Maharaja Rom, Constantine telah memeluk agama Kristian pada 323M. Tindakannya menyebabkan penyebaran agama Kristian dengan luas.

          Ajaran Kristian menekankan unsur-unsur kasih saying dan pengampunan antara manusia. Nabi Isa memberitahu pengikut-pengikutnya “kamu hendaklah mengasihi jiran kamu dan juga musuh kamu. Doakan mereka yang mengecam kamu dan mereka yang melakukan tindakan buruk terhadap kamu”. Prinsip asas dalam agama Kristian ialah cintailah Tuhan dengan sepenuh ragamu dan cintailah jiranmu seperti kamu mencintai dirimu sendiri. Ajaran agama Kristian percaya bahawa pengikut-penigkutnya yang mengamalkan ajaran ini akan menikmati kesempurnaan hidup di akhirat. Ajaran Nabi Isa terkandung dalam kitab suci Kristian yang dipanggil Kitab Injil (Bible).

 

Hinduisme

Agama Hindu ialah agama yang utama dan tertua di dunia. Ia bermula di India lebih kurang 3000 tahun dahulu. Perkataan Hindu berasal daripada perkataan Sindhu, iaitu tempat permulaan tamadun di Lembah Sungai Indus. Agama ini merupakan campuran kebudayaan dan kepercayaan orang Aryan dan orang Dravidia. Bahasa Sanskrit dan Bahasa Tamil memainkan peranan utama dalam perkembangan agama Hindu.

          Agama Hindu berkembang daripada falsafah orang India. Oleh itu, Hinduisme lebih berbentuk cara kehidupan daripada agama. Agama Hindu tidak mempunyai pengasas dan tidak mempunyai sebuah kitab suci. Walau bagaimanapun, sesetengah penganut Hindu menganggap Bhagavadgita sebagai kitab suci. Ia mengandungi nyanyian-nyanyian dewata dan mengajar tentang cara-cara kebahagiaan dan ketinggian hidup manusia. Pengajar agama Hindu dikenali sebagai Nyanmar dan Alwar. Orang Hindu percaya kepada jelmaan tuhan. Oleh itu, mereka menyembah kepada ramai dewa dan juga dewi. Pada mulanya mereka menyembah kepada dewa Agni (Dewa Api), Surya (Dewa Matahari) dan Indra (Dewa Peperangan). Lama-kelamaan, mereka menyembah 3 orang dewa jelmaan yang digelar Trimurti (3 jelmaan) yang mempunyai peranan tertentu iaitu Brahma (Dewa Pencipta), Vishnu (Dewa Pelindung) dan Siva (Dewa Pemusnah). Berdasarkan kepercayaan tuhan tersebut telah wujud 2 mazhab yang terpenting dalam agama Hindu iaitu Mazhab Saivisme dan Mazhab Vaishnavisme.

          Orang Hindu juga percaya kepada Hukum Karma, kelahiran semula selepas mati :

Orang India percaya bahawa roh seseorang tidak akan mati bersama-sama jasadnya tetapi masuk ke dalam jasad yang lain dan dilahirkan semula untuk memulakan kehidupan yang baru.

a.         Jenis kehidupan ini ditentukan oleh Hukum Karma.

b.         Karma dalam Bahasa Sanskrit bererti tindakan dan hasil-hasilnya. Oleh itu, karma ialah tingkah laku seseorang pada masa hidupnya dan menerima hasil pada hidup akan datang mengikut sama ada karmanya baik atau buruk.

c.         Jika seseorang itu membuat kebaikan dan menyembah tuhan, ia akan dilahirkan kembali ke dalam kasta yang lebih tinggi untuk menikmati kehidupan yang baik.

d.         Jika seseorang itu terus berkelakuan baik, ia akan terus meningkat tinggi sehingga ia tidak boleh dilahirkan semula.

e.         Rohnya akan mencapai Moksha atau Nirvana.

f.           Ini bermakna rohnya akan bersatu dengan tuhan dan tidak akan lahir semula ke dunia.

 

Buddhisme

Agama Buddha adalah berdasarkan ajaran Siddharta Gautama. Gautama ialah seorang putera raja yang dilahirkan di Kapilavastu pada tahun 563SM. Gautama dibesarkan di istana sebagai seorang yang beragama Hindu. Baginda berkahwin dengan sepupunya Yasodhra dan hidup dalam penuh kemewahan dan kebahagiaan. Tetapi baginda tidak berasa gembira dengan kehidupan yang mewah itu. Semasa berusia 29 tahun, Gautama menyaksikan kelaparan, kesakitan dan kematian. Baginda berasa terharu menyaksikan keadaan hidup manusia itu. Baginda ingin tahu mengapa manusia menderita dan ingin mencari jalan untuk mengatasi masalah-masalah itu.

          Gautama telah meninggalkan keluarganya dengan memakai jubah kuning seperti seorang petapa dan mengembara untuk mencari jawapan tentang erti hidup yang sebenarnya. Baginda telah mengkaji kitab suci Hindu iaitu Veda dan Upanishad, bertapa beberapa hari dengan berpuasa hingga hampir kebuluran dan menanggung penderitaan. Namun demikian, baginda tidak dapat mencari kebenaran kepada penderitaan manusia. Baginda akhirnya berjaya mendapat kebenaran atau pencerahan agung yang dicarinya setelah bertapa selama 45 hari di bawah pokok Bo di Boghgaya, berhampiran dengan Benares. Pada suatu malam purnama, Gautama telah menerima pengetahuan daripada tuhan dan mengetahui jawapan bagi masalah kehidupan dan kematian manusia. Hari ini dikenali sebagai Hari Wesak. Mulai hari itu, baginda digelar Buddha yang bermakna Penyinar Cahaya. Buddha kemudian mengembara ke seluruh India untuk menyebarkan ajarannya. Buddha mengasaskan satu pertubuhan sama bernama Sangha. Sami-sami yang memasuki Sangha mencukur rambut dan memakai jubah kuning yang menandakan mereka telah bebas daripada segala hal duniawi. Selepas mengembangkan ajaran-ajaran selama 45 tahun, Buddha meninggal dunia pada tahun 483SM semasa berusia 80 tahun.

          Ajaran-ajaran Buddha dijadikan sebagai agama dan dibukukan dalam Bahasa Pali oleh pengikut-pengikutnya yang setia. Empat Kebenaran Mulia yang didapati di bawah Pokok Bo menjadi asas agama Buddha. Empat Kebenaran Mulia merangkumi perkara berikut :

a.         Hidup ini penuh dengan kesengsaraan dan penderitaan, iaitu semua yang hidup harus menghadapi umur tua, penyakit dan mati.

b.         Manusia mendeirta kerana nafsu untuk memperoleh kekayaan dan keseronokan untuk keselesaan hidup.

c.         Manusia patut menghapuskan nafsunya untuk melepaskan diri daripada kesengsaraan.

d.         Cara untuk menghapuskan kesengsaraan dan mengatasi nafsu ialah dengan mengikut Jalan Lapan Lapis.

Jalan Lapan Lapis atau Jalan Pertengahan menjadikan seseorang mengawal fikiran dan membentuk tingkah laku yang baik. Jalan Lapan Lapis menjadi teladan bagi pengikut-pengikutnya. Hokum-hukumnya ialah :

a.       Pengetahuan yang baik

b.      Pemikiran yang baik

c.       Keinginan yang baik

d.      Kelakuan yang baik

e.       Kehidupan yang baik

f.        Perkataan yang baik

g.       Usaha yang baik

h.       Pertapaan yang baik

Jalan ini mencadangkan jalan tengah untuk mencapai hidup yang baik dengan mengamalkan jalan yang suci seperti yang berikut :

a.         Bersedekah

b.         Mencari ilmu pengetahuan dan kesucian

c.         Mengelakkan diri daripada membunuh, menipu, berzina dan mencuri

Selain itu, agama Buddha juga menerima beberapa kepercayaan seperti Nirvana, kelahiran semula dan karma daripada agama Hindu. Matlamat Buddha ialah pencapaian Nirvana, iaitu tahap kebahagiaan yang kekal dan tidak dilahirkan semula selepas beberapa kelahiran. Buddha juga menentang 2 kepercayaan terutamanya kedudukan istimewa Brahmin dalam masyarakat. Ajaran asal Buddha dipanggil Hinayana. Ajaran ini diubahsuai dan dipindahkan menjadi Mahayana.

          Agama Buddha ini telah menyebar ke rantau Asia Tenggara, Asia Timur dan sebagainya. Menjelang abad ke-19, negara-negara yang menjadikannya agama rasmi ialah Thailand, Indo-China dan sebagainya.

 

Confucianisme

Confucius ialah seorang ahli falsafah China yang terkenal pada Dinasti Chou. Beliau berasal dari keluarga Lu di wilayah Shangtung, dimana tempat beliau dilahirkan. Nama sebenarnya ialah Kung Fu Tze. Beliau mahir tentang Li iaitu susunan tingkah laku yang baik. Beliau telah meninggal dunia pada tahun 479SM semasa berusia 72 tahun. Semua ajarannya telah dibukukan oleh pengikut-pengikutnya.

          Confucianisme tidak dianggap sebagai satu agama yang berunsurkan ketuhanan tetapi merupakan prinsip-prinsip hidup yang baik. Confucianisme berasaskan ajaran Confucius dapat dirumuskan dalam konsep Jen yang menekankan perasaan perikemanusiaan terhadap orang lain dan harga diri. Apabila Confucius disoal pengikutnya tentang makna perikemanusiaan, dia menjawab “kebolehan mengamalkan 5 kebaikan di merata dunia adalah kemanusiaan. Kebaikan itu ialah budi bahasa, amanah, kerajinan dan sifat baik”.

          Ajaran Confucius dikumpulkan oleh pengikut-pengikutnya dalam bentuk buku yang bertajuk Lun Yu atau Analekta. Dua orang pengikutnya yang terkenal ialah Hsun Kuang dan Meng Tze (Mencius). Confucius merupakan orang pertama di China yang cuba menulis sejarahnya dengan lebih sistematik. Beliau juga menulis sebahagian daripada 5 klasik yang dihasilkan pada zaman Chou. Klasik-klasik ini terdiri daripada :

a.       Book of Odes (Shih Ching)

b.      Book of History (Shu Ching)

c.       Book of Rites (Li Chi)

d.      Book of Changes (I Ching)

e.       Sping Ang Autum Annals (Chun Ching)

Ajaran Confucius tidak mempunyai pengaruh ke atas budaya Asia Tenggara seperti agama Hindu dan Buddha. Ia cuma mempunyai kesan yang mendalam ke atas masyarakat China.

Ajaran Confucius adalah berkenaan dengan Li atau rukun bangsa. Antaranya ajaran Confucius ialah bagaimana keamanan dan kepatuhan boleh dibawa kepada negaranya. Dalam ajaran Confucius, terdapat 5 jenis perhubungan baik yang menetapkan peranan individu dalam masyarakat iaitu :

a.       Pemerintah dengan rakyat

b.      Ibu bapa dengan anak

c.       Suami dengan isteri

d.      Abang dan adik

e.       Kawan dan kawan

Menurut beliau setiap individu mempunyai tugasan dan tanggungjawab terhadap pihak lain. Sekiranya setiap tanggungjawab dipatuhi, masyarakat serta negara akan bersatu, tenteram dan harmoni. Beliau menegaskan bahawa seseorang anak harus menghormati ibu bapa mereka dan juga harus menjaga ibu bapa apabila mereka sudah tua. Dari segi ibu bapa pula, beliau mengatakan bahawa kasih saying patut diberi kepada anak-anak mereka termasuklah membimbing dan mendisiplinkan anak. Seseorang juga harus menjaga negerinya, negeri adalah disamakan dengan sebuah keluarga yang besar.

          Dari segi politik pula, Confucius menganggap raja yang jujur dan adil adalah seorang raja yang dapat disanjung tinggi. Rakyat perlu hormat dan taat setia kepada kerajaan. Confucius menegaskan bahawa raja adalah ketua keluarga dan rakyat adalah ahli-ahli keluarganya. Raja harus memberi contoh dan teladan yang baik kepada rakyat. Dalam sesebuah negara kerajaan harus menimbulkan keyakinan rakyat, rakyat harus dijaga dengan mempunyai pasukan tentera yang kuat. Confucius mengatakan bahawa raja harus melindungi rakyatnya dan harus berperanan sebagai Shang-Ti.

          Bagi masyarakat China, mereka sangat mementingkan tradisi dan nilai-nilai murni hasil daripada ajaran Confucius. Beliau menggalakkan pengikutnya memandang ke zaman silam untuk mendapat pengajaran supaya masalah dapat diselesaikan. Beliau yang mewujudkan confucianisme juga mementingkan penyembahan nenek moyang.

          Meng Tze, pengikut Confucius telah menambah ajaran tentang pemerintah kerajaan. Raja yang zalim boleh digulingkan kerana Tuhan akan memberi restu kepada rakyat yang ditindas. Selain Meng Tze, Hsun Tzu pula menekankan bahawa manusia pada dasarnya adalah jahat dan raja bertanggungjawab untuk menyekat kejahatan ini dengan merangka undang-undang yang ketat dan hukuman keras kepada pesalah.

 

Taoisme

Taoisme berasaskan ajaran Lao Tze dan Chuang Tzu. Menurut lagenda, Lao Tze adalah seorang pegawai yang penting di istana Dinasti Chou. Beliau mula menyebarkan falsafahnya selepas meninggalkan jawatannya. Beliau mempunyai ramai pengikut. Lao Tze dianggap oleh pengikut-pengikutnya sebagai nabi bagi ajaran Taoisme.

          Ajaran Taoisme terkandung dalam bukunya yang berjudul Tao Te Ching. Ajaran yang terkandung dalam buku ini adalah reaksi terhadap ajaran Confucius. Ajaran Confucius menekankan kepada peraturan sosial seperti dalam keluarga dan negara tetapi ajaran Lao Tze lebih menekankan keharmonian alam semesta. Tao membawa maksud “cara” atau “jalan” bagi mencapai keharmonian alam semesta. Ajaran Taoisme adalah gabungan anarkisme dan kepercayaan bahawa kebenaran di luar fahaman manusia boleh diperolehi dengan cara bersemadi atau tasawuf.

          Lao Tze menyarankan supaya manusia menarik diri daripada duniawi dan mencari jalan bahagia secara mengasingkan diri daripada peraturan duniawi dan upacara yang merugikan. Perkara yang ideal bagi pengikut Taoisme ialah manusia harus bebas daripada peraturan ciptaan manusia. Lao Tze menganggap bahawa seseorang tidak seharusnya mementingkan masyarakat pada keseluruhan. Beliau tidak bersetuju dengan konsep kerajaan kerana ia dianggap menghalang perjalanan alam. Menurutnya lagi, penyelesaian kepada masalah-masalah yang dihadapi oleh negara China adalah dengan kembali ke alam semesta dan menolak tamadun. Bagi penganut Taoisme, kerajaan yang paling berkesan ialah yang paling sedikit memerintah. Mereka menganggap bahawa lebih banyak undang-undang dikenakan keganasan akan timbul dengan lebih giat lagi. Falsafahnya yang mudah difahami dan diminati oleh kalangan penduduk di luar Bandar. Taoisme tidak mendapat sambutan baik daripada kalangan terpelajar dan pegawai-pegawai berfahaman confucianisme.

          Penganut-penganut Taoisme memandang hina terhadap perkara-perkara keduniaan. Ajaran Tao menyeru penganutnya supaya jangan mengubah benda-benda semula jadi. Menusia tidak boleh mengubah cara hidup melalui tindakan undang-undang kerana ia menjadikan kehidupan manusia lebih kompleks. Lao Tze mengatakan bahawa perasaan tamak dan nafsu seseorang mendorongnya bertindak dengan kurang bijak dan tidak rasional. Lao Tze mahu mempraktikkan cara penghidupannya di zaman Ho Hsu (zaman dahulu kala) kerana manusia dapat hidup dengan tenteram. Ketenteraman manusia terganggu disebabkan oleh mereka diajar ilmu pengetahuan dan diberi tanggungjawab. Kata-kata Lao Tze “tenangkan diri, kembalilah kepada zaman di mana raja-raja belum wujud lagi”. Ajaran Lao Tze hanya sebuah negeri yang kecil penduduk. Di dalam negeri tersebut tidak ada sebarang bentuk pemerintahan. Penduduknya tidak pernah melawat antara satu sama lain tetapi boleh hidup dengan gembira.

          Sumbangan penting Taoisme ialah sami-sami telah membuat banyak perjumpaan dalam bidang perubatan tradisional. Mereka juga mencipta ubat bedil, jarum magnetic dan herba-herba asli.

          Taoisme juga membawa pengaruh dalam bidang kesusasteraan dan kesenian masyarakat China. Buku-buku Taoisme yang merupakan koleksi ajaran yang bertulis dalam bentuk sajak menjadi warisan kesusasteraan yang terkenal.

 

Shintoisme

Shintoisme juga dikenali sebagai “jalan tuhan” merupakan agama asli masyarakat Jepun yang bermula dari zaman silam dan mitos. Ia dianggap sebagai agama yang secara penuhnya dimiliki oleh masyarakat Jepun tanpa mempunyai pengaruh daripada luar. Ajaran ini berkembang daripada tradisi komuniti asli. Sewaktu tahap awal ia wujud dalam bentuk yang paling mudah iaitu tradisi rakyat dan berpusat pada semangat di sekeliling kehidupan masyarakat, kampung dan persekitaran.

          Kepercayaan ghaib atau kami ini wujud dalam alam sekitar, pokok, gunung, air, api dan sebagainya. Perkataan kami ini juga sering kali diterjemahkan sebagai Shinto. Kepenitngan agama ini terletak pada sifatnya yang bertujuan membentuk rasa taat setia kepada keluarga diraja dan kepada negara dengan cara memupuk rasa patriotic yang meluap-luap berdasarkan anggpan bahawa negara dan raja-rajanya mempunyai unsur-unsur ketuhanan.

 

Jainisme

Jainisme merupakan ajaran yang diasaskan oleh Mahavira atau nama lain Vardhmana pada abad ke-6SM. Ia mempunyai benyak persamaan dengan agama Hindu dan Buddha. Agama ini memberi penekanan yang lebih terhadap karma dan samsara. Penganut agama ini biasanya tidak memakan haiwan atau merupakan vegetarian.

Persamaan antara Islam dan Kristian

Kalau kita melihat kepada amalan umat kristian hari ini hampir jarang ditemui persamaan dengan amalan umat Islam, tetapi kalau kita merujuk kepada kitab agama kristian iaitu Al-Kitab atau Bible maka kita akan temui banyak persamaan antara umat kristian dan umat Islam. Kita mungkin akan hairan kenapa ini berlaku? Jawapannya Pada asalnya agama Kristian dan Islam juga berasal daripada satu sumber iaitu Allah, asalnya kristian adalah agama yang mengikut ajaran Yesus tetapi telah banyak terjadi perubahan akibat salah tafsiran oleh pengikutnya.

1. Konsep Ketuhanan

a. Tuhan adalah Esa

Qur'an : Katakanlah: "Dia-lah Allah, Yang Maha Esa (Al-Ikhlas 112;1)

Sungguh kafir orang yang berkata: “Sungguh Allah itu ialah Al Masih putra Maryam”. Padahal Al masih sendiri berkata, “Wahai Bani Israel! Sembahlah Allah Tuhanku dan Tuhanmu" Sesungguhnya orang yang mensyirikkan Allah dengan sesuatu ciptaan-Nya, maka Allah mengharamkan syurga kepadanya, dan tempatnya adalah neraka... (Al-Maidah 5;72).

Yang memiliki sifat-sifat yang demikian itu ialah Allah Tuhan kamu; tidak ada Tuhan yang layak disembah selain Dia; Pencipta segala sesuatu, maka sembahlah Dia; dan Dia adalah Pemelihara segala sesuatu (Al-An'am 6;102).

Bible : Shama Israelu adonoi ilahaini adonoi ahud : Wahai orang Israel! Tuhan - dan tuhan satu-satunya ialah Tuhan kita (Deutronomy 6;4).

Yesus menjawab, inilah perintah yang paling utama, Shama Israelu adonoi ilahaini adonoi ahud : ‘Dengarlah, hai bangsa Israel! Tuhan kita, dialah Tuhan yang Esa (Mark 12:28-29).

Pada asalnya konsep Ketuhanan yang diajarkan Yesus dan Muhammad adalah sama iaitu menyembah Tuhan yang Esa, tetapi selepas ketiadaan Yesus pengikut beliau telah menambah ajaran yang bercanggah dengan ajaran Yesus.

b. Allah itu tempat bergantung segala sesuatu/kekal

Bible : Allah yang kekal menjadi perlindungan kamu, maknya tidak ada awal dan akhir (Deutronomy: 33;27).

Qur'an : Allah adalah Tuhan tempat bergantung segala sesuatu maknanya tidak ada awal dan kahir (Al-Ikhlas: 112;2).

Allah, tidak ada Tuhan yang berhak disembah melainkan Dia. Yang Hidup kekal lagi terus menerus mengurus makhluk-Nya (Al-Imran 3;2).

c. Tuhan tidak dapat dilihat

Qur'an : Tidak ada sesuatupun yang setara dengan-Nya (Al-Ikhlas 112;4).

Dia tidak dapat dicapai oleh penglihatan mata, sedang Dia dapat melihat segala penglihatan itu dan Dialah Yang Maha Halus lagi Maha Mengetahui (Al-An'am 6;103).

Bible : Kamu belum pernah mendengar suaranya atau melihat mukanya (John 5;37).

“Allah itu roh, hanya dengan kuasa roh orang dapat menyembah Allah yang benar” (John 4:24).

d. Jangan sembah patung

Seruan untuk menyembah Allah seperti disebutkan dalam ayat di bawah :

Tentang orang mati dibangkitkan semula, belum pernahkah kamu baca apa yang difirmankan oleh Allah? Allah berfirman, "Akulah Allah yang disembah Abraham, Ishak dan Ya'kub". Oleh itu, Dia Allah orang hidup, bukan Allah orang mati (Matthew 22;31-32)

Rujuk juga ayat di bawah ini :

Kemudian Yesus dan pengikutnya pergi ke suatu tempat bernama Getsemani. Dia berkata kepada mereka, "Duduklah di sini sementara Aku pergi ke sana untuk berdoa". Yesus mengajak Petrus dan kedua anak Zebedeus pergi bersama dengan-Nya. Dia sangat sedih dan gelisah. Yesus berkata kepada pengikut-Nya, " Hatiku sedih sekali sehingga Aku rasa mahu mati. Tinggallah di sini dan berjagalah dengan Aku". Yesus pergi lebih jauh sedikit lalu bersujud dan berdoa, " Ya Allah, jika boleh, jauhkanlah cawan penderitaan ini daripada-Ku! Tetapi janganlah turut kehendak-Ku, melainkan kehendak Engkau sahaja". Kemudian Yesus kembali kepada ketiga pengikut-Nya dan mendapati mereka sedang tidur. Beliau berkata kepada Petrus " Tidak dapatkan kamu bertiga berjaga dengan Aku selama satu jam? Berjaga-jagalah dan berdoalah supaya kamu tidak mengalami cubaan. Memang kamu ingin melakukan apa yang benar, tetapi kamu tidak sanggup kerana tabi'at manusia lemah. Sekali lagi Yesus pergi dan berdoa, "Ya Allah, jika cawan penderitaan ini tidak dapat dijauhkan daripada-Ku, tetapi harus Aku minum, biarlah kehendak Engkau berlaku". Kemudian Yesus kembali kepada pengikut-pengikutnyadan beliau mendapati mereka masih tidur kerana mengantuk. Sekali lagi Yesus meninggalkan mereka, lalu pergi dan berdoa dengan kata-kata yang sama untuk kali ketiga (Matthew 26;36-44).

Di ayat yang lain Yesus juga berdoa kepada Allah :

Pada masa itu Yesus naik ke sebuah bukit untuk berdoa. Di situ Dia berdoa kepada Allah semalaman (Luke 6;12).

Kira-kira seminggu selepas Yesus mengatakan hal itu, Dia membawa Petrus, John dan Yakob ke sebuah bukit untuk berdoa (Luke 9;28).

e. Bertaubat untuk menghapuskan dosa

Sejak itu Yesus mula mengisytiharkan perkhabaran-Nya, " Bertaubatlah daripada dosa kamu, kerana tidak lama lagi Allah akan memerintah!" (Matthew 4;17).

2. Yesus adalah Muslim.

Muslim adalah orang-orang yang menyerah diri kepada Allah, semua yang dilakukan hanya mengikut kehendak Allah semata

Apa kata Qur'an? :
Semasa Isa mengetahui keingakaran bani israel berkata ia: Siapakah yang akan menjadi penolongku untuk menegakkan agama Allah?” Sahabat2 setia menjawab: “Kamilah penolong agama Allah, kami beriman kepada Allah; dan saksikanlah bahawa sungguh kami adalah orang-orang yang berserah diri = Muslim (Ali-Imran 3;52).

Apa kata Bible? :

“Aku tidak dapat melakukan apa-apa menurut kehendakku sendiri. Aku menghakimi orang menurut apa yang diperintahkan oleh Allah. Oleh itu keputusanku adil, kerana aku tidak mengikuti kehendakku sendiri melainkan kehendak Allah yang mengutus ku” (JOHN 5:30).

Ayat di atas membuktikan Yesus adalah Muslim iaitu orang yang berserah diri kepada Allah.

3. Circumsize/ berkhatan

Hari ini umat Islam mengamalkan circumsize bagi setiap lelaki, ini sesuai dengan amalan Yesus yang juga mengamalkan berkhatan (circumsize). Sila rujuk ayat dalam Bible seperti tersebut di bawah ini:

Selepas berumur lapan hari, tibalah masanya anak itu disunat, dia dinamakan Yesus (Luke 2;21).

Setiap lelaki mesti disunat; sunat menjadi tanda jasmani yang menunjukkan bahawa perjanjian-KU dengan engkau kekal. Setiap lelaki yang tidak disunat tidak dianggap umat-KU kerana ia tidak berpegang pada perjanjian (Genesis 17;13-14).

4. Yesus berpuasa

Umat Islam hari ini berpuasa selama satu bulan, manakala Yesus berpuasa selama empat puluh hari. Dari segi jumlah hari terdapat perbezaan kerana setiap umat mempunyai undang-undang yang berbeza mengikut zaman dan keadaan masyarakatnya.

Bible :

Di sungai Jordan Yesus dicubai oleh Iblis selama empat puluh hari. Sepanjang masa itu, Yesus tidak makan apa-apapun dari pagi sampai petang (LUKE 4:2).

Setelah berpuasa selama empat puluh hari dan empat puluh malam, yesus lapar (Matthew 4;2).

Qur'an : Hai orang-orang yang beriman, diwajibkan atas kamu berpuasa sebagaimana diwajibkan atas orang-orang sebelum kamu semoga kamu bertakwa (Al-Baqarah 2;183).

5. Yesus memberi salam kepada pengikutnya

Dalam Islam memberi salam hukumnya adalah sunat atau pilihan, Umat Islam mengucapkan salam setiap perjumpaan atau perpisahan sesama Islam. Muhammad berkata :

Sekiranya dua orang bertemu, maka yang paling mulia di antara mereka adalah yang mula-mula mengucapkan salam (Hadith).

Allah berfirman dalam Qur'an

Apabila orang-orang yang beriman kepada ayat-ayat Kami datang kepadamu, maka katakanlah: "Salaamun-alaikum (Al-An'am 6;54).

Mereka tidak mendengar perkataan yang tidak berguna di dalam syurga, kecuali ucapan salam... (Maryam 19;62).

Dan dimasukkanlah orang-orang yang beriman dan beramal saleh ke dalam surga yang mengalir di bawahnya sungai-sungai, mereka kekal di dalamnya dengan seizin Tuhan mereka. Ucapan penghormatan mereka dalam surga itu ialah "salaam" (Ibrahim 14;23)

Apa Bible kata? :

Tiba-tiba Yesus berdiri di tengah-tengah mereka dan berkata: Shalom alaikom (Luke 24:36).

Kemudian yesus datang berdiri di tengah-tengah mereka dan berkata, "Shalom alaikum!" (John 20;19)...Yesus berkata kepada mereka lagi, "Shalom alaikum!" (John 20;21)...Yesus datang dan berdiri ditengah-tengah mereka lalu berkata, "Shalom alaikum!" (John 20;26).

Apabila kamu masuk ke rumah orang berikanlah salam (Matthew 10;12)

6. Sembahyang dengan bersujud

Salah satu gerakan dalam sembahyang dalam Islam adalah sujud (dahi menyentuh tanah). Dalam Bible diterangkan bahawa Yesus sembahyang juga sujud iaitu :

Apabila kamu sembahyang, masuklah ke dalam bilik dan tutplah pintu, lalu berdoalah kepada Bapa kamu yang tidak dapat dilihat. Bapa kamu yang mengetahui yang kamu lakukan secara senyap-senyap, akan memberikan pahal kepadamu (Mat 6;6)

Yesus pergi lebih jauh lalu bersujud (dahi menyentuh tanah) dan berdoa… (Mat 26:39)

7. Sedekah

Apa kata bible :

Apabila kamu bersedekah kepada orang miskin lakukanlah secara senyap-senyap supaya sahabat karib kamu sekalipun tidak mengetahuinya. Biarlah hal itu tidak diketahui oleh sesiapapun. Bapa kamu yang melihat perbuatan yang tersembunyi tersebut akan memberi pahala kepada kamu (Mat 6;3-4)

8. Hukuman Hudud

Hudud dalam bible :

Jika mata kamu menyebabkan kamu berdosa, cungkillah dan buanglah mata itu! Lebih baik kamu kehilangan salah satu bahagian tu buh daripada seluruh tubuh kamu dimasukkan ke dalam neraka. Jika tangan kamu menyebabkan kamu berdosa, potonglah dan buanglah tangan itu! Lebih baik kamu kehilangan sebelah tangan daripada seluruh tubuh kamu masuk kedalam neraka (Matt 5;29-30, Mark 9;43 dan Mark 9;47).

Jika kakimu menyebabkan kamu berdosa, potonglah kaki itu! Lebih baik kamu hidup tanpa sebelah kaki daripada kamu dengan kedua belah kaki dimasukkan ke dalam neraka (Mark 9;45)

9. Zakat

Zakat mengikut bible :

Jangan kumpul harta di dunia kerana disitu anai-anai dan karat merosakkannya, dan pencuri datang untuk mencurinya. Kumpulkanlah harta di syurga, kerana di situ anai-anai dan karat tidak dapat merosakkannya, dan pencuri tidak dapat untuk mencurinya. Lakukanlah hal itu, kerana perhatian kamu sentiasa tertumpu kepada hartamu (Mat 6;19-21).

Di ayat yang lain juga dijelaskan :

Lihatlah burung di udara yang tidak menyemai benih, tidak menuai hasilnya dan tidak mengumpulkan hasil dalam jelapang, tetapi Bapa kamu di syurga memelihara semuanya. Bukankan kamu jauh lebih bermakna daripada burung? (Mat 6;26).

Apa yang ingin orang lain lakukan untuk kamu, lakukanlah hal itu untuk mereka. Inlah inti taurat Musa dan ajaran nabi-nabi (Mat 7;12)

10. Perempuan wajib menutup kepala

Apa kata Bible tentang tudung? :
Jika seorang wanita tidak mahu menutup kepalanya, lebih baik dia menggunting rambutnya tetapi mencukur rambut adalah satu amalan cukup mengaibkan. Oleh itu lebih baik dia menutup kepalanya (1 Corintian 11;6).

Apa Islam kata tentang tudung :

Hai Nabi, katakan kepada istri-istrimu, anak-anak perempuanmu dan istri-istri orang mukmin: "Hendaklah mereka melabuhkan tudungnya ke seluruh tubuhnya“, supaya mereka lebih mudah untuk dikenal, karena itu mereka tidak diganggu (Al-Ahzab 33;59)

Katakan kepada wanita beriman: "... Hendaklah mereka melabuhkan tudung ke dadanya, dan janganlah menampakkan perhiasannya, kecuali kepada suaminya, ayahnya, mertua lelaki, anak lelaki, anak lelaki tiri, adek beradek lelakinya, anak saudara lelaki adek beradik lelaki dan perempuan, atau perempuan Islam, hamba yang mereka miliki, pelayan lelaki yang dikebiri atau anak lelaki yang belum baligh/puber (An-Nur 24;31).

Soalan: Adakah Kristian dan Muslim menyembah Tuhan yang sama?

Jawapan: Jawapan kepada soalan ini bergantung kepada makna ayat “Tuhan yang sama”. Memang tidak dinafikan bahawa pandangan orang Muslim dan orang Kristian mengenai Tuhan mempunyai banyak persamaan. Kedua-dua pihak berpendapat bahawa Tuhan adalah muktamad, mahakuasa, memiliki pengetahuan yang tidak terhingga, berada di semua tempat, suci, adil dan tepat. Agama Islam dan agama Kristian percaya bahawa terdapat satu Tuhan tunggal yang mencipta alam ini. Oleh itu, dalam konteks ini orang Kristian dan orang Muslim menyembah Tuhan yang sama.

Pada masa yang sama, terdapat juga perbezaan penting antara pandangan orang Kristian dan orang Muslim mengenai Tuhan. Walaupun orang Muslim menganggap bahawa Allah mempunyai ciri-ciri belas kasihan, penuh rahmat dan penyayang; tetapi Allah tidak menunjukkan ciri-ciri lain yang sama dengan Tuhan orang Kristian. Perbezaan penting antara agama Kristian dan agama Muslim mengenai Tuhan ialah konsep “penjelmaan”. Orang Kristian percaya bahawa Tuhan menjadi manusia iaitu Yesus Kristus. Orang Muslim menganggap konsep ini satu pencacian kepada Tuhan yang suci. Orang Muslim tidak akan menerima pandangan bahawa Allah menjadi manusia dan mati untuk dosa dunia ini. Kepercayaan pada penjelmaan iaitu Tuhan wujud sebagai Yesus Kristus adalah muktamad dalam pemahaman konsep Tuhan bagi orang Kristian. Tuhan menjadi manusia supaya Dia dapat bersimpati dengan kita, dan lebih penting lagi, supaya Dia dapat memberi penyelamatan, iaitu pengampunan dosa.

Oleh itu, adakah orang Kristian dan orang Muslim menyembah Tuhan yang sama? Ya atau Tidak? Mungkin satu soalan yang lebih baik ialah, “Adakah orang Kristian dan orang Muslim mempunyai kefahaman yang sama mengenai Tuhan?” Mengenai hal ini, jawapannya ialah tidak sama. Terdapat beberapa perbezaan yang kritikal antara orang Kristian dan orang Muslim mengenai Tuhan. Kedua-dua kepercayaan tidak mungkin sama-sama benar. Kami percaya bahawa agama Kristian mempunyai pandangan yang betul mengenai Tuhan kerana dosa mesti dibayar bagi mendapat penyelamatan. Hanya Tuhan dapat membayar harga itu iaitu apabila Tuhan menjadi manusia supaya Dia boleh mati untuk kita, membayar denda dosa kita dan mengampuni kita (Roma 5:8; 2 Korintus 5:21).

Rujukan:
Bible
Al-Quran
Buke Teks Sejarah(Tingkatan 4@5) 

Disediakan oleh LOH CHOON CHIAT